sound

Thursday, January 18, 2007

Το μεγάλο φαγοπότι


Αν έχεις πρόσωπο -όπως λενε -σου κρατάνε ρεζερβέ
μια καρέκλα και σερβίτσιο σε γωνία πιο πριβέ.
Αν έχεις εκλεγεί με ψήφο κι από το λαό μας,
τρως άμα θέλεις και απ' το πιάτο το δικό μας.
Αν είσαι καναλάρχης και μεγάλος εκδότης,
θα φας καλά, γιατί χαίρεις εκτιμήσεως πρώτης.
Αν είσαι καλλιτέχνης με το κόμμα χορηγό,
τότε σε βάζουν να καθίσεις και πλάι στον αρχηγό.
Αν είσαι του θεού, όχι όμως ξένου, αλλά αυτουνού,
τότε σε βάζουνε με πλάτη στο φόντο του ουρανού.
Αν πάλι είσαι πολέμαρχος με πλάκα τα γαλόνια,
βαράνε προσοχές δίπλα σου όλα τα γκαρσόνια.
Καλά, δε λέμε, βιομήχανος αν είσαι,
έχεις το ελεύθερο, όπου θες, κλάσε και φτύσε·
ακόμα και στα μούτρα τους απάνω, θα χαρούνε,
οι ανίσχυροι παρέα φτάνει μόνο να σας δούνε.
Αν είσαι επενδυτής μικρός που 'ναι και της μόδας,
το ποτήρι της σαμπάνιας σου αλλάζουνε με σόδας.
Αν όμως είσαι απλά θνητός και μεροκαματιάρης,
στο τέλος ψάχνεις ό,τι απέμεινε να πάρεις.

Τα πηρούνια ανάψανε των αρχοντάδων
και το τραπέζι της ζωής καλοστημένο.
Τους βλογάν τα θυμιατά των δεσποτάδων,
καθώς τρώνε αντίδωρο αποστειρωμένο.
Θέλουν μυαλά και ψυχές καλοψημένα,
μαλώνουν ποιοι θα παραγγείλουνε πρώτοι.
Ήδη χωνέψαν όσα αφήσαν χρεωμένα
και τώρα βουρ για το μεγάλο φαγοπότι.

Αν είσαι επίσημος φορέας των επόμενων αγώνων,
μένει καβάτζα μέχρι και των τρισεγγόνων.
Φτάνει να 'σαι εργολάβος του μετρό και κάποιων έργων,
για να πιεις το αίμα, άμα θες, και των ανέργων.
Αν είσαι της νύχτας και 'χεις αυθαίρετη πίστα,
θα περιμένεις λίγο να σε τσεκάρουνε στη λίστα.
Αν σ' έχουν σε συρτάρι με μητρώο λερωμένο,
μάλλον θα φας το φαΐ σου παγωμένο.
Αν είσαι κομματόσκυλο ψηλά σε ιεραρχία,
σε κάθε σου μπουκιά κοίτα να κάνεις ησυχία.
Αν είσαι της πένας της φιλοκυβερνητικής,
δίπλα στου σκύλου το μπολ το φαΐ σου θα το βρεις.
Αν είσαι σύμμαχος πανίσχυρος εκ δύσης,
τους έχεις όρθιους, μπορείς και να τους γδύσεις.
Όρεξη, λοιπόν, καλή σ' όσους καθήσαν πρώτοι
εδώ στο πιο μεγάλο των αιώνων φαγοπότι.

Active Member

Καλή τους όρεξη λοιπόν. Ο κόσμος ας κάθεται να τους καμαρώνει υπνωτισμένος. Προφανώς εγώ δεν θα τον ξυπνήσω. Μόνο θα τον πολεμήσω, γιατί δεν θα του επιτρέψω στην Αβυσσο μαζί του να παρασύρει τη ζωή.
Προς το παρόν λέω να πάω να δειπνήσω με την κόρη μου στο εστιατόριο της ζωής.
Εχει πολλές λιχουδιές εκεί -πνευματικές και ψυχικές- που μπορούν την ανθρώπινη φύση μας να ανυψώσουν και σε μέρη μαγικά να μας ταξιδέψουν.

Friday, December 22, 2006

Τις καλύτερες ευχές μου σε όλους


Το χιόνι πέφτει από ψηλά,
Ξημέρωσε Πρωτοχρονιά
Και γέμισαν οι κλώνοι.

Ο Αη Βασίλης τη νυχτιά,
Φέρνει τα δώρα στα παιδιά,
Που τραγουδούν ακόμη.

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά
Σε κάθε σπίτι και γωνιά
Για να χαρούνε όλοι.

Και με τη νέα τη χρονιά,
Υγεία, αγάπη και χαρά,
Να ‘ρθει στη χώρα όλη.

Ξημέρωμα Πρωτοχρονιάς (Νέγρη Ε.)

Καλά Χριστούγεννα & Ευτυχισμένο το 2007

Thursday, December 21, 2006

Τα αρχεία του FBI για τον John Lennon

http://news.independent.co.uk/world/americas/article2091874.ece

25 χρόνια το FBI δεν έδινε στη δημοσιότητα τα αρχεία του για τον John Lennon προφασιζόμενο την ασφάλεια της χώρας.

Τα αρχεία είδαν επιτέλους το φως της δημοσιότητας και ψάχνουμε να βρούμε ποιο στοιχείο απειλούσε την αμερικάνικη ασφάλεια.

Διαβάζουμε για σχέσεις του Lennon με αριστερές και αντιπολεμικές ομάδες και αναρωτιόμαστε "κάτι που δεν ξέρουμε, έχετε να μας πείτε";

Και ναι, έχουν να μας πούνε:

"Lennon has encouraged the belief that he holds revolutionary views, not only by means of his formal interviews with Marxists, but by the content of some of his songs and other publications."
Επικίνδυνος λόγω επαναστατικών & αριστερών ιδεών που διαδίδονται μέσω των τραγουδιών & άλλων δημοσιοποιήσεων.

Αυτό φοβόταν, φοβάται και θα φοβάται η Αμερική, τις επαναστατικές, αντίθετες προς την πολιτική της ιδέες, που επηρεάζουν την κοινή γνώμη και δυσκολεύουν το "έργο" της ή βγάζουν στη φόρα τα "άπλυτα" της.

Κάτι τέτοιο δεν φοβούνται και οι δικτατορίες; Μόνο που αυτών είναι γνωστές οι προθέσεις και διαθέσεις από την αρχή και έτσι γνωρίζεις τι έχεις να αντιμετωπίσεις.

Monday, December 18, 2006

Η Μαρία & η Αννα

Η Μαρία είναι από την Ουκρανία. Ζει και εργάζεται στην Ελλάδα μόνη της χωρίς τα παιδιά της. Ο άντρας της σκοτώθηκε πολλά χρόνια πριν.
Η Μαρία έχει να πάει στα παιδιά της πέντε χρόνια. Μία γιατί την κορόιδεψε ένας δικηγόρος και της έφαγε τα λεφτά, μία γιατί οι δημόσιες υπηρεσίες της έκαναν δύσκολη τη ζωή, μία γιατί δεν είχε λεφτά, δεν έχει καταφέρει τόσο καιρό να πάει στην Ουκρανία.
Η Μαρία έχει έναν γιο και μία κόρη. Η κόρη της γέννησε ένα παιδάκι που η Μαρία ακόμα δεν έχει πάρει στην αγκαλιά της. Ο γιος της, που αποχωρίστηκε τη μάνα του στα 12 του, σήμερα 20 χρονών πια, κλαίει ακόμα στον ύπνο του, γιατί του λείπει η μητέρα του.
Είναι Δεκέμβρης και η Μαρία μιλάει με το γιο της, ο οποίος κλαίει, γιατί δεν θα μπορέσει να έρθει στην Ελλάδα να τη δει, αφού δεν του δίνουν τη βίζα που χρειάζεται - σε κανέναν άντρα δεν τη δίνουν, μόνο σε γυναίκες που αφήνουν τις οικογένειες τους πίσω – και κλαίει και εκείνη  που δεν μπορεί να πάει να τον δει, αφού τα λεφτά, που μαζεύει, τα στέλνει στην κόρη της. που πήρε σπίτι – ο άντρας της κόρης της δουλεύει από το πρωϊ μέχρι το βράδυ και παίρνει 300 ευρώ το μήνα, άλλα τόσα περίπου και η κόρη -. Οπότε πώς;
Η Αννα είναι από την Αλβανία. Ζει και εργάζεται στην Ελλάδα με τον άντρα της και τα τέσσερα παιδιά της. Ο άντρας της Αννας δεν εργάζεται. Είναι από αυτούς που λέμε «χαραμοφάηδες».
Η Αννα εργάζεται δώδεκα ώρες την ημέρα κάθε ημέρα. Το σπίτι της το φροντίζουν τα κοριτσάκια της που είναι από 10 έως 20 χρονών. Τα παιδιά της η Αννα τα βλέπει από ελάχιστα έως καθόλου. Δεν γίνεται διαφορετικά όμως, αφού μόνο η Αννα δουλεύει.
Η Μαρία με την Αννα δουλεύουν μαζί ως καθαρίστριες σε ένα μόνο μαγαζί.
Μία μέρα η Μαρία πήγε στη δουλειά και δεν μπορούσε να δουλέψει από τα δάκρυα. Της έλειπαν τα παιδιά της και μπορούσε να τα δει. Η Αννα τη ρώτησε τι έχει και η Μαρία της εξήγησε.
Την επόμενη μέρα η Αννα πήγε στη Μαρία και της είπε «Να Μαρία, πάρε το εισιτήριο για την Ουκρανία και θα προσπαθήσω να μαζέψω λεφτά να σου δώσω για να έχεις να περάσεις κιόλας».
Η μεροκαματιάρα Μαρία από την Ουκρανία, με τη βοήθεια της μεροκαματιάρας Αννας από την Αλβανία, θα πάει επιτέλους να δει το γιο της, την κόρη της και το εγγόνι της.
Ετσι απλά.

Υ.Γ. Διαβάζοντας τώρα, μετά από καιρό το κείμενο, πέρα από κάποιες επεμβάσεις που έκανα στο κείμενο, θέλω να επισημάνω ότι η ιστορία είναι απολύτως αληθινή και να σας πω ότι, η Μαρία από τότε, δεν ξαναπήγε στην Ουκρανία, αλλά τουλάχιστον βλέπει τα δύο πια εγγονάκια της  και τα παιδιά της από το Twitter. Ψάχνει να βρει εθελοντές, από αυτούς στους οποίους δουλεύει, να μπουν στη διαδικασία να πάνε στην τράπεζα, να δηλώσουν στοιχεία και να στοχευθούν από την εφορία (Υποσημείωση: Κύριοι  της Κυβέρνησης, της Τρόϊκας και των λοιπών συμφερόντων, αν θέλετε εμείς οι γυναίκες και κυρίως οι μητέρες, να είμαστε παραγωγικές, δώστε μας και τη δυνατότητα να αναθέτουμε σε κάποιον άλλον τη φροντίδα του σπιτιού, χωρίς να θεωρούμαστε "εύποροι". Ούτε κλέφτες είμαστε, αλλά ούτε και σούπερ ήρωες.).Η Μαρία ακόμα δεν έχει βρει κάποιον να πάει στην τράπεζα, για να έχει τα ένσημα που χρειάζεται για την σημαντική γιαυτήν παραμονή της στην Ελλάδα, αφού δεν έχει τη δυνατότητα να πάει κάπου καλύτερα αυτήν τη στιγμή.

Thursday, November 23, 2006

Οχι

Δεν θα σας κάνω τη χάρη να γίνω σαν και εσάς.

Δεν θα σταματήσω να σας πολεμάω, αλλά θα το κάνω με τον δικο μου τρόπο.

Χωρίς μάσκες και φουλάρια. Χωρίς ρόπαλα και χειροπέδες. Χωρίς μίζες και δολοπλοκίες.

Θα σας πολεμήσω με σηκωμένο το ανάστημα και τα μάτια στον ουρανό.

Με τα χέρια και τη συνείδηση μου καθαρά.

Αυτό κάνω από τότε που με θυμάμαι αυτό θα κάνω και τώρα.

Δεν θα πέσω στην παγίδα σας.

Δεν θα γίνω σαν και εσάς.

Wednesday, November 22, 2006

Είμαι σε δίλημμα

Να σταματήσω να ασχολούμαι με τα πολιτικά και κοινωνικά και να κοιτάξω την οικογένεια μου, το παιδάκι μου και εμένα;

Ή

Να φορέσω και εγώ καμιά κουκούλα και με δυο τρεις να τη στήνω σε όλα τα πολιτικά μιζαδόρικα ξεπουλήμενα λαμόγια και λοιπά ένστολα κακοποιά στοιχεία -με μάσκες και μη- να τα σαπίζω στο ξύλο και να τα κοπανάω, έτσι για το γούστο μου, σε καμιά ζαρντινιέρα.

Δεν ξέρω. Είμαι σε οριακό σημείο.

Εάν θέλουν πάντως να γίνουμε ζούγκλα, θα γίνουμε.

Οι χαμένοι όμως δεν θα είμαστε μόνο εμείς.